Δεκεμβρίου 18, 2007

Η Ομίχλη (2007) (2 στα 10)


Εισαγωγή
Την ταινία την είδα τελείως τυχαία. Ζήτησα από το φίλο μου, Γιάννη, να διαλέξει αυτός ταινία γιατί έλειπα μέρες από Αθήνα και δεν είχα την κατάλληλη ενημέρωση και αυτός διάλεξε και με "έσυρε" να δούμε Κυριακή βράδυ αμα τη επιστροφή μου, την Ομίχλη! ... Ωιμέ! Αναγκάζομαι να αξιολογήσω την ταινία αυτή που γύρισε ο σκηνοθέτης μιας από τις πιο αγαπημένες μου ταινίας, του Swawshank Redemption, καθώς και του Πράσινου Μιλίου, Frank Darabont, αναρωτώμενος πώς είναι δυνατόν να ξέπεσε σε τέτοια χαζομάρα ένας τόσο "δυνατός" σεναριαγράφος και σκηνοθέτης;

Υπόθεση
"Κάτι υπάρχει στην ομίχλη", λέει τρέχοντας προς το σούπερ μάρκετ έντρομος ένας κάτοικος της μικρής αμερικανικής επαρχιακής πόλης. Οι ευρισκόμενοι εντός του σούπερ μάρκετ, γύρω στα 30 άτομα, κλείνουν γρήγορα την πόρτα και ο εφιάλτης τους μόλις άρχισε.

Αξιολόγηση
Αν και δεν έχω διαβάσει το βιβλίο του Stephen King, βρήκα το σενάριο τόσο κακογραμμένο και τραβηγμένο από τα μαλλιά που κι ο όρος "αμερικανιά" είναι λίγος! Από τη μια προσπαθεί να περάσει μηνύματα εναντίον του φανατισμού στη θρησκευτική πίστη (στρέφεται εμμέσως εναντίον όλων αυτών των ευαγγελικών χριστιανικών δογμάτων), ενώ από την άλλη αποδυναμώνει το ίδιο το μήνυμά του όταν παρουσιάζει αυτές τις απόψεις να τις εκφέρει μια καρικατούρα φανατισμένου ανθρώπου υποστηρίζοντας εμμέσως ότι ο θρησκευτικός φανατισμός αγγίζει μόνο τις χαμηλής μόρφωσης και χαμηλού εισοδήματος τάξεις (όταν αρκεί να κοιτάξει κανείς τη σημερινή αμερικανική ηγεσία για να αποδείξει το αντίθετο!). Το δε ανατρεπτικό φινάλε της ταινίας με τα θρησκευτίκά υπονοούμενα που αφήνει τσαλαπατά τελείως το όποιο μήνυμα της ταινίας χάριν εύκολου εντυπωσιασμού των θεατών!

Επίσης είναι τόσο γελοία τα τέρατα που χρησιμοποιεί ο σκηνοθέτης, που περισσότερο αηδιάζει το θεατή (όπως κάνει κάθε σπλατεριά b-movie, που σέβεται τον εαυτό της), παρά τον τρομάζει! Αντίθετα, θα μπορούσε ο σκηνοθέτης να αξιοποιήσει καλύτερα την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα που δημιουργείται στους έγκλειστους στο σούπερ μάρκετ και την αδιόρατη απειλή που στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας πλανάται στην ατμόσφαιρα για να δημιουργήσει το επιθυμητό αποτέλεσμα που κάθε ταινία του είδους της θέλει να πετύχει, ήτοι τον τρόμο στους θεατές!

Σκέφτομαι ότι βαριέμαι να συνεχίσω να γράφω επισημαίνοντας τα αρνητικά αυτής της ταινίας και σταματώ εδώ.

5 σχόλια:

musicbug είπε...

Epimeno oti apo tin arxi sou eixa pei na doume ton "Erwta sta xronia tis xoleras" kai den itheles me tipota! Stin "Omixli" den mou eipes oxi, opote shut the fuck up
:-)

Seven Film Gallery είπε...

Επειδη δεν σχολιαζουμε, αυτο δεν σημαίνει ότι δεν σε διαβάζουμε, απλά θα θέλαμε συχνότερα post, ναι ειμαστε μακρια και δεν ερχονται όλες οι ταινίες εδω στις αίθουσες.
Γράφεις με εμπνευση και αγαπη για το σινεμα και θα θελαμε αυτη την αγάπη σου να μας τη καταθέτεις συχνότερα.
Ζητάμε πολλά?

europanos είπε...

Ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στη Θεσσαλονίκη για τα καλά σας λόγια! Μακάρι να μπορούσα να βλέπω περισσότερες ταινίες και να γράφω συχνότερα, αλλά κάνω 2 δουλειές (που θεωρούνται full time jobs) και έχω 3 blogs εκτός από αυτό:Ρ
Τα έχω φτύσει το κακόμοιρο!
Έννοια σου όμως και ψάχνω συνεργάτη για αυτό το blog!

Ανώνυμος είπε...

Φίλε -αν μου επιτρέπεις-, γράφεις πολύ καλά. Καλύτερα κι από μερικούς δημοσιογραφικούς στυλούς.
Απ' το 'Αθηνόραμα', απ' τα σχόλιά σου κατάλαβα ότι έχω να κάνω με μυαλό επιπέδου.

Συμφωνώ για τον υποβιβασμό της κιν/φικής ποιότητας του σκηνοθέτη με τα θηρία α-λά Γκοντζίλα και τύπου Σινεάκ που σκαρώνει να αρπάζουν σαν Λερναία Ύδρα και να ξεσκίζουν κτλ.
Ένας θάνατος από αόρατο αέριο στη σημερινή βιομηηχανική εποχή, ή από βιομηχανικά δηλητήρια-καινοφανείς ενώσεις -ας θυμηθούμε το χημικό φριχτό πόλεμο αερίων στο Δυτικό Μέτωπο -1915- θάταν πολύ σοβαρότερο και ρεαλιστικό αίτιο.Ή η πυρηνική ακτινοβολία κτλ.
Δεν είμαστε χαιβάνια που τρέμουμε τις...Ανακόντες ή τα γιγαντιαία ...εφτάμετρα καλαμάρια .
KOSTAS TRENT

europanos είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ Kosta για τα καλά σου λόγια